موضوعات اصلي
1- نام علمي پاپ کورن"zea mays everta" است و اين تنها نوعي از ذرت است که پف مي کند و مي ترکد. 2- هزاران سال است که مردم از خوردن پاپ کورن لذت مي برند اما بد نيست بدانيد که در سال 1948 دانه هاي بوداده شده‌اي مربوط به پنج هزار سال پيش در غارها کشف شد. 3- قبايل بومي آمريکا پاپ کورن را با چاشني سبزيجات خشک شده، ادويه و حتي فلفل قرمز تند مي خوردند. آن ها در تهيه سوپ نيز از پاپ کورن استفاده مي کردند. 4- برخي از قبايل بومي آمريکايي معتقد بودند در هر دانه از پاپ کورن روحي زندگي مي کند که معمولا مزاحم انسان ها نمي شوند مگر آن که خانه شان گرم شود. آن وقت است که به اطراف حرکت مي کنند و خشمگين و خشمگين تر مي شوند تا اين که خلاصه با صداي بامپ بيرون مي پرند. 5- گفته مي شود کريستف کلمپ، پاپ کورن را در اواخر قرن پانزدهم ميلادي به اروپايي ها معرفي کرد. 6- اولين دستگاه تجاري توليد پاپ کورن توسط چارلز کرتون در سال 1885 در شيکاگو اختراع شد. 7- در اواخر قرن نوزدهم، فروشندگان آمريکايي در جشن ها پاپ کورن مي فروختند. البته در ابتدا مخالف هايي وجود داشت؛ مثلا صاحبان تئاتر‌ها با اين کار مخالف بودند چون فکر مي کردند که خوردن پاپ کورن حواس تماشاچي را پرت مي کند. چند سال طول کشيد تا آن ها پي بردند که از اين روش حتي مي توان به در آمد بيشتري دست پيدا کرد. 8- هر دانه ذرت مقدار کمي رطوبت دارد. وقتي اين دانه حرارت مي بيند آب درون آن به بخار تبديل مي شود و چون اين بخار نمي تواند از درون آن فرار کند آن قدر متراکم مي شود که ناگهان مي ترکد و درون آن بيرون مي ريزد. 9- به طور متوسط هر دانه زماني که به دماي 175 درجه سليسيوس(347 درجه فارنهايت) برسد پف مي کند. 10- به دانه هاي پف نکرده اصطلاحا"ترشيده" مي گويند. 11- براي دانه هايي که پف نکرده دو توضييح احتمالي وجود دارد: اول آن که به اندازه کافي براي رسيدن به انفجار رطوبت نداشته‌اند. دوم آن که پوسته بيروني آن ها تخريب شده به نحوي که بخار به تدريج از آن خارج شده است. 12- پاپ کورن معمولا داراي فيبر بالا، کالري، سديم، قند پايين و بدون چربي است. گرچه براي تهيه آن از روغن، کره، شکر، نمک و ديگر مخلفات استفاده مي شود. 13- طبق کتاب گينس بزرگ ترين پاپ کورن دنيا 12 فوت قطر دارد که براي تهيه آن از دوهزار پوند ذرت، چهل هزار پوند شکر و 400 گالن آب استفاده شده است. منبع: همشهري آنلاين
